मःमः

जीन्दगीका सजीव पाटाहरूलाई उकास्दै

मनका आदिम सभ्यतालाई मात खुवाउँदै

बनाइरहेछन् हरेक नश्वरलाई प्राकृतिक मःमः

जसरी बनाइन्छ चोकको पसलमा

चिकेन मःमः ।

अग्ला मान्छेहरूको प्रहसनजस्तो

निहत्था रैतीहरू सुप भइरहेछन्

चिकेन मःमः सँगै रसाएर खाएको सुप जस्तै ।

जिन्दगीका विनियमहरू

केवल छन् त मःमःका किमा जस्ता

जसरी अनेक किमामाथि

थपिन्छ नयाँ पत्र

आफ्नै आफ्नै किसिमको

रङ्गीविरङ्गी

त्यस्तै त छन् मान्छेका लेपनहरू

मगजका थुप्राहरू सुकिसक्दा पनि

शरिरका दोपट्टाहरू सजाइरहन्छन् ।

जेहोस् मान्छे चिनारी बनोस्

आफ्नै देश र सभ्यताको

आफ्नै कौशल र सौर्यको

जसरी थेगिदिएकै छ जुनीभरि

यही आदिम मःमः ले देशको चिनारी ।